Τα παιδιά ατομικά, ζωγραφίζουν σε ένα χαρτί με ό,τι χρώμα ή χρώματα επιλέγουν «την πιο όμορφη ζωγραφιά». Μόλις τελειώσουν, τους ζητάμε να το σκίσουν σε κομματάκια. Αυτό είναι συνήθως επώδυνο. Πρέπει όμως να κρατήσουν όλα τα κομμάτια. Στη συνέχεια ανταλλάσσουν τα κομματάκια τους με το ζευγάρι τους. Τώρα μαζί ως ζευγάρι, με τα κομμάτια που έχουν μπορούν να φτιάξουν πάνω σε νέα κόλλα χαρτί μια νέα σύνθεση – κολλάζ. Μπορούν να ζωγραφίσουν, να κάνουν τρεις διαστάσεις, γενικά είναι ελεύθεροι να δημιουργήσουν μια σύνθεση. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ζητάμε από τους / τις μαθητές/-ριες να μοιραστούν τα συναισθήματά τους από την εμπειρία της δραστηριότητας. Ποια δουλειά τους φάνηκε πιο ενδιαφέρουσα, η ατομική ζωγραφιά ή η σύνθεση σε ζευγάρια; Η συζήτηση μπορεί να συνεχιστεί ώστε να τονιστεί στην ομάδα η σημασία του να υπάρχει κατανόηση, στήριξη και βοήθεια για εμάς, ιδίως σε περιπτώσεις όπου αισθανόμαστε πως κάτι σημαντικό για εμάς έχει “καταστραφεί”.