Τα παιδιά χωρίζονται σε ζευγάρια. Το ένα αναπαριστά το «πρόσωπο» και το άλλο την «εικόνα του καθρέφτη». Το παιδί «πρόσωπο», σκέφτεται έντονα κάποια συγκεκριμένη συναισθηματική εμπειρία, δείχνοντας το συναίσθημά του με την έκφραση του προσώπου και του σώματός του. Το παιδί «καθρέφτης» αναπαράγει όπως ο καθρέπτης τις εκφράσεις του προσώπου και του σώματος του πρώτου παιδιού. Αναγνωρίζει τη συναισθηματική κατάσταση του παιδιού «πρόσωπο» και προσπαθεί να μαντέψει από που προήλθε. Επιτρέπουμε στο παιδί «καθρέφτη» πέντε προσπάθειες μαντέματος. Μετά από κάθε προσπάθεια του δίνουμε ένα βοηθητικό στοιχείο, όπως: «Ναι, έχει να κάνει με την οικογένεια» ή «Όχι, έχει να κάνει με το σχολείο.». Φροντίζουμε να έχουμε εξηγήσει στα παιδιά ότι μπορούν να μοιραστούν προσωπικές μόνο εμπειρίες, συναισθήματα και σκέψεις χωρίς να εκθέσουν τις εμπειρίες άλλων προσώπων γιατί οι τελευταίοι ίσως δεν επιθυμούν κάτι τέτοιο.